Elke dag een stap in het ongewisse

geplaatst in: Artikelen, nr 8, oktober 2015 | 0

Afgelopen zomer kwam Ineke de Vries terug van een wereldreis. Omdat ze zo’n beetje blut was, pakte ze haar werk in de horeca weer op. En omdat ze een creatieve duizendpoot is die niet stil kan zitten, vond ze dat ze overdag wel een uitdaging kon gebruiken. Dat werd ‘365 days of Groningen’ – een Facebook-pagina waar ze elke dag een foto plaatst van Groningen of iemand die ze daar aantreft. 

365daysofGroningen foto Ineke de VriesMet een korte, vaak poëtische tekst over het bijzondere van het moment van de ontmoeting, maar net zo makkelijk over een heel mensenleven dat in die korte ontmoeting de revue passeert. De Oosterpoorter ging bij Ineke langs aan de Lodewijkstraat om zich te verbazen over haar aanstekelijk-onbevangen kijk op het leven.

365 days of Groningen

Een hoek van haar kamer wordt in beslag genomen door fotocamera’s. Daarnaast leunen twee gitaren tegen de muur, die verder versierd is met tekeningen en schilderijen van eigen hand. Het is de ‘rommel’ die ze in het vooruitzicht had gesteld toen we het interview afspraken. Op de tafel aan het raam staat alleen haar laptop, van waaruit haar foto’s de wereld in gaan en waar de berichten van mensen binnenkomen bij wie de foto’s en verhalen iets losgemaakt hebben.

Mooie dingen van alledag

Ineke (28) vertelt dat ze naast de twee kroegen waar ze werkt intussen ook een reguliere baan in het onderwijs heeft. Het wordt nu ze de 65 dagen bereikt heeft lastiger haar project vol te houden. Een heel normale werkdag is voor haar dat ze om half zeven ’s ochtend van huis gaat, om vijf uur ’s middags terugkomt en om zes uur alweer in de kroeg moet staan – één uur om die foto te maken, de tekst er zo fris mogelijk van de lever naast te tikken en het geheel te posten. Een paar keer heeft ze dan ook al moeten smokkelen, met een foto van buiten de stad, of een foto die buiten de 24 uur van een bepaalde kalenderdag is genomen. Ze is echter vastbesloten vol te houden en de 365 vol te maken. Al was het maar om wat de mensen die ze aanspreekt haar geven – een verrassende kijk op het leven, een verhaal waarin de mooie en simpele dingen van alledag oplichten en ja, soms ook, al is ze daar niet op uit, een ontroerend relaas over tegenslag en verlies.

Onbevangen foto’s

Niet dat dat aanspreken haar altijd zo makkelijk afgaat. Bij een foto van mensen op de Vismarkt schrijft ze openhartig over een halfslachtige poging om contact te leggen met een man naast haar op de stenen zitplek daar. Iemand mailde haar dat hij graag meer van Groningen zou zien, maar Ineke bekent dat mensen haar passie zijn. En die wil ze zo echt mogelijk, ongeposeerd afbeelden. Dat deed ze veelvuldig op haar wereldreis, maar voor de ‘365 dagen’ is dat lastiger – al was het maar omdat ze de mensen toestemming moet vragen de foto op Facebook te zetten. Nadat mensen toestemmen, zijn ze zich eerst te bewust van de camera. Daarom probeert Ineke vaak ook op de onverwachte momenten een foto te maken, bijvoorbeeld wanneer ze net een vraag stelt, of na het gesprek, wanneer de beelden al wat meer ontspannen zijn. Soms begint ze brutaalweg met fotograferen en vraagt daarna om toestemming.

Oosterpoort

Dat met de begeleidende teksten is gaandeweg gegroeid. Vanaf de 3e of 4e foto wordt de gefotografeerde consequent als ‘hij’ of ‘zij’ opgevoerd. Je kunt merken dat Ineke eerder al gedichten schreef en aan een paar regels genoeg heeft om alles in perspectief te zetten. “De foto en de tekst vormen voor mij een eenheid, ze vullen elkaar aan. Soms vind ik een foto niet helemaal geslaagd en dan maakt de tekst het af.” Zo kun je er als Oosterpoorter onder andere getuige van zijn hoe bloemist Harry Heinkens bijpraat met een oude bekende die hij lange tijd uit het oog verloren was, hoe een bewoonster van de Kleine Brandenburgerstraat voor het eerst na het overlijden van haar man weer op de stoep van het zonnetje geniet, of wat zich achter die poort in de Mauritsstraat schuil houdt in een achteraf gelegen stukje stadsnatuur. Ineke daarover: “Ik was zo verrast dat dát mijn achtertuin was. En waar zie je dat in Nederland: een geheimzinnige ruïne van een maar gedeeltelijk gesloopt pand, met allerlei hoekjes waar van alles zich kan verstoppen…”

Nieuwsgierig geworden?

Ga dan naar www.Facebook.com/365daysofgroningen.