Fokke de Boer heeft na bijna 30 jaar de Kroeg van Klaas te hebben gerund per 1 januari het stokje overgedragen aan Marleen Vermooten. Haar toekomstplannen heeft u kunnen lezen in de vorige Oosterpoorter, maar hoe zit het eigenlijk met Fokke? Hoe kijkt hij terug op die tijd, waarom heeft hij dit besluit genomen en wat gaat hij nu doen?
“Nadat ik de Kunstacademie had afgerond heb ik verschillende baantjes gehad”, vertelt Fokke. “Ik woonde destijds om de hoek van de Kroeg van Klaas en was daar vaste klant. Toen Merleyn in de jaren tachtig opende ging het steeds slechter met de kroeg. Zelf bleef ik er wel komen omdat ik te lui was om helemaal naar Merleyn te lopen en ik vroeg de toenmalige eigenaar Ab wel eens waarom hij de kroeg zo liet versloffen. Op een dag in 1988 stond hij ineens voor mij in de winkel in Appingedam, waar ik toen werkte, en vroeg of ik de helft van zijn kroeg wilde overnemen zodat ik het kon opknappen. Dat heb ik dus gedaan. In 1989 heb ik de andere helft ook overgenomen, want de samenwerking met Ab verliep niet zo goed. Zo ben ik eigenlijk toevallig de horeca ingerold. Sindsdien heb ik me er maar een beetje doorheen geslagen, want een echte horecaman ben ik niet. Ik ken mijn eigen tekortkomingen dus heb ik mij voornamelijk toegelegd op het aansturen en delegeren. Als ik een avondje achter de bar sta verdien ik bij wijze van spreken een tientje, maar als ik er een vlot type neerzet is het een veelvoud daarvan.”
Moeilijke tijden
“De functie van de horeca is tegenwoordig behoorlijk veranderd. Vroeger gooide je de deur open en dan kwamen er wel mensen. Nu heeft iedereen zoveel afleiding met social media en Netflix enzo, dat je echt moeite moet doen om klanten te trekken. Je moet evenementen organiseren zoals thema-avonden, muziek en clubjes om de mensen de deur uit te krijgen. Daarom heb ik een aantal jaar geleden ook een extra ruimte gecreëerd die kan worden afgesloten. Dat is echt een gouden greep gebleken omdat het de kroeg multifunctioneel maakt.
Van het rookverbod heb ik ook veel last gehad. Als de controle niet zo gefaald had, was het niet zo’n probleem geweest. Maar er bleven een aantal kroegen waar je nog jaren gewoon aan de bar mocht roken en waar ga je dan als roker naartoe? Niet naar de Kroeg van Klaas natuurlijk. Gelukkig is dat op een gegeven moment weer rechtgetrokken.
Ik heb ook wel kansen laten liggen hoor. Zo had ik er meer aan kunnen doen om publiek van het Cultuurcentrum te trekken door bijvoorbeeld een bord bij het kruispunt neer zetten met een pijl naar de kroeg of iets dergelijks. Een echte ondernemer had daar iets mee gedaan. Zo zie je maar dat ik geen echte ondernemer ben. Ik vond het aanvragen van vergunningen teveel gedoe, dus heb ik niet altijd alles gedaan om er het maximale uit te halen. Zo lang het goed draaide vond ik het prima.”
Overnamekandidaten
“Twintig jaar geleden was er al sprake van dat Marleen de kroeg zou overnemen. Ik had toen een pand aan de Mauritsstraat waar een kinderdagverblijf in zat. Daar had ik ook een theatertje gemaakt dat heel goed liep en waar ik graag mee verder wilde. Dat betekende alleen dat ik de kroeg door iemand anders moest laten runnen en Marleen was daarvoor de aangewezen persoon. Maar er was heel veel gedoe over de contracten en vergunningen waardoor er veel tijd in ging zitten. Het duurde haar te lang en zij kreeg ondertussen een ander cafeetje aangeboden, dus ging die overname uiteindelijk niet door. Daarna heb ik het theatertje maar gesloten en ben ik doorgegaan met de Kroeg van Klaas. Dat vond ik niet leuk, maar een straf was het ook niet.
Ruim tien jaar geleden was Hendrik mijn vaste barkeeper. Hij was destijds erg belangrijk voor de kroeg en had ook de ambitie om het over te nemen. Maar hij overleed plotseling dus die plannen zijn nooit heel concreet geworden. Al had ik er ook wel mijn bedenkingen bij, want ik vind niet dat je als kastelein je eigen beste klant moet zijn. Het is echt een gevaarlijk beroep, ik heb er heel wat mensen aan ten onder zien gaan.
Uiteindelijk is het toch Marleen geworden. Na het overlijden van haar man is ze bij mij komen werken en nam ze alle activiteiten uit café Marleen met zich mee. Dat kwam goed uit, het was een echte win-win situatie. In het begin was ze niet geïnteresseerd om het over te nemen maar na een paar jaar begon het bij haar toch te borrelen, dus hebben we het nu officieel gemaakt. Sinds 1 januari pacht ze het van mij en ben ik alleen nog de eigenaar van het pand. Ik heb haar de afgelopen week nog wel meegeholpen met opknappen. Het laatste wat ik heb gedaan is een oude vrieskast naar de stort brengen en gisteren (6 januari, red.) moest ik voor het eerst in dertig jaar mijn eigen rekening betalen. Dat was wel even raar, maar het is prima zo.”
En nu?
“Ik heb mijn eigen zaakjes wel zo’n beetje afgerond; mijn huis in Vries is verkocht, mijn panden zijn afbetaald, alles is vrij dus het grote lanterfanteren kan beginnen, haha. Sinds een dag of twee ben ik dus met pensioen, al heb ik nog genoeg te doen; de buitenkant van de kroeg moet nog worden geschilderd , de bovenverdieping staat nog leeg, dus dat moet worden opgeknapt en zo zijn er nog talloze klusjes. Wat ik niet leuk vind laat ik doen, maar er is genoeg wat ik wel leuk vind dus zal ik mij voorlopig niet gaan vervelen. Voor de komende paar jaar ben ik waarschijnlijk timmerman en heb ik nog werk zat. De Kroeg van Klaas is touwens niet mijn levenswerk hoor, ik heb het gewoon in stand gehouden, zo zie ik dat. Ik heb er geen nostalgische gevoelens bij, maar het is wel mijn stamkroeg, dus heb ik er belang bij dat het blijft bestaan. Voor een zwart gat ben ik niet bang, en als ik mij echt mocht gaan vervelen kan ik altijd nog gaat tekenen of schilderen. Dat heb ik al bijna 40 jaar niet meer gedaan, terwijl de overheid er toch veel geld in heeft gestoken. Kan ik daar misschien nog iets voor terug doen.”
Carolina van der Lande
foto’s: Evelien Brak